Categorie: Blog

Het leven van hardlopers kan uitdagend zijn. We zijn ambitieuze wezens, die scherpe doelen stellen en veeleisend kunnen zijn in de weg ernaartoe. Afhankelijk van de hardloper wordt er dagelijks (of in ieder geval wekelijks) getraind, doen we kracht- en stabilitieitsoefeningen, kopen we foamrollers en massage guns om onszelf te kwellen, hebben we koortsdromen over zware trainingen of dromen we juist weg over verliggende doelen, letten we op het dieet, op de koolhydraten en de eiwitten, de vitamines en ijzerinname, en monitoren we onze nachtpols, HRV en slaapkwaliteit. Als je het lopen serieus neemt, moet je er soms veel voor doen – en veel voor laten.

Wedstrijden. Dat is waar we maanden of jaren naartoe werken. Slechts een handvol atleten is uiteindelijk in staat om op het belangrijkste moment boven zichzelf uit te stijgen. Dit zijn de echt bijzondere atleten die niet bang worden van wedstrijdspanning, maar het juist weten om te zetten in energie.

En toen was het ineens juni! De afgelopen drie maanden zijn voorbij gegaan als een wervelwind. Helaas is het me daardoor niet gelukt om eerder tot een artikel te komen, maar hierbij eindelijk een update! Allereerst hebben jullie nog een reflectie op mijn trainingsroutine op Tenerife tegoed, dus daarmee begin ik dit artikel. Vervolgens zal ik chronologisch de wervelwind van de afgelopen drie maanden beschrijven en ingaan op de start van het baanseizoen.

Mijn avontuur op Tenerife is alweer ten einde gekomen, maar dit betekent zeker nog niet het einde voor mijn hardloopavonturen en dit blog.

Veel andere sporten hebben manieren gevonden om te moderniseren, maar naar mijn mening blijft de atletiek achter. Uiteraard zullen de atletieknerds (zoals ik) altijd de sport blijven volgen, maar om het grote publiek te bereiken, moeten nieuwe manieren worden gevonden om ze te prikkelen. In dit artikel beschrijf ik met welke problemen de atletieksport kampt en hoe we kunnen leren van andere sporten.

Zoals ik in mijn eerste artikel schreef, was ik voor de komst van dit blog al een hele tijd bezig om voor mezelf te schrijven. Ik wil vandaag een van de artikelen uit mijn archief delen over een hulpmiddel dat een belangrijke rol heeft gehad in mijn loopcarrière: De foamroller.

Wie houdt er niet van lijstjes? Vandaag een andere vorm blog, waarin ik in een aantal lijstjes samenvat wat mij bezighoudt op Tenerife en wat ik hardlopers (en sportliefhebbers) kan aanraden.

Ik train heel veel, dus ik eet heel veel. Logisch toch? Veel serieuze atleten volgen echter een andere logica die hiermee conflicteert, en dat is ‘hoe lichter, hoe sneller’. Je kunt op internet calculators vinden die laten zien hoeveel je tijden kunnen verbeteren als je een X-aantal kg afvalt, en in de loopcultuur is het normaal om elkaar te complimenteren om hoe mager je bent.

Week 4 op Tenerife is alweer aangebroken! Met 328 trainingskilometers, 10 threshold sessies en 96 werkuren achter de rug, heb ik het gevoel dat ik redelijk ben gesetteld. Het lijkt me daarom een mooi moment om mijn eerste ervaringen te delen.

“Live like a clock” is het advies dat (de fictieve) Olympisch kampioen Bruce Denton in de hardloopklassieker “Once a Runner” van John L. Parker, Jr. meermaals geeft aan Quentin Cassidy, een college miler die zichzelf als levensdoel heeft gesteld om onder de magische 4-minutengrens te lopen op de mijl. De quote laat zien dat je niet succesvol wordt door één indrukwekkende training, maar door routine. Als je die routine over meerdere weken, maanden, jaren weet vast te houden, – de zogenoemde ‘Trial of Miles; Miles of Trials’ in het hardlopen – kun je uiteindelijk je ware potentie bereiken.