Tenerife als remote werkplek en trainingslocatie

Week 4 op Tenerife is alweer aangebroken! Met 328 trainingskilometers, 10 threshold sessies en 96 werkuren achter de rug, heb ik het gevoel dat ik redelijk ben gesetteld. Het lijkt me daarom een mooi moment om mijn eerste ervaringen te delen.


Toen ik op zoek ging naar mijn ideale thuisbasis had ik vier criteria:

  1. Het appartement moest een stabiele internetverbinding hebben;
  2. Het liefst in een klein dorp met weinig afleidingen;
  3. Niet ver van een grotere stad voor boodschappen en andere benodigdheden;
  4. En in de buurt van een atletiekbaan zijn.

Zo kwam ik uit bij San Andrés: Een dorpje met zo’n 3000 inwoners dat is omringd door het Anaga gebergte in het noorden van Tenerife. San Andrés ligt op 8km van Santa Cruz, de hoofdstad van het eiland. Via ‘Airbnb long-term rental’ vond ik redelijk gemakkelijk een mooi appartement met positieve reviews van digital nomads die me voorgingen.


‘The digital nomad life’ op Tenerife

Tenerife is een populaire bestemming onder de zogenaamde digital nomads. Er bestaat een hele cultuur omheen met luxe appartementen met zwembaden en ingebouwde cocktailbars. Je kunt er een kamer huren en samenwonen en -werken met andere nomads van over de hele wereld. Als je op zoek bent naar een feestverblijf is dit naar verluid the place to be. Verder weet ik echter weinig over deze cultuur en levensstijl, want ik leef op grote afstand van het feestgeruis. Mijn verblijf op Tenerife lijkt meer op dat van een monnik en daar ben ik blij mee.

Ik ben naar Tenerife gekomen voor de rust, de natuur en het klimaat. Die laatste factor is een van de voornaamste redenen dat Tenerife zo populair is onder mijn mede-nomaden. Het eiland belooft de eeuwige lente en brengt die ook. Het is tijdens mijn verblijf constant tussen de 18 en 22 °C. Af en toe valt er een druppeltje regen, maar dat is eerder verfrissend dan vervelend.

San Andrés heeft precies voldoende voorzieningen voor een comfortabel verblijf. Er zijn twee supermarktjes, een verzameling lokale barretjes, maar gelukkig geen hotels. De enige toeristen in het dorp komen af op Playa Las Teresitas, het ‘mooiste strand van Tenerife’. Zodra de avond inslaat verdwijnt de milde toeristenstroom weer en keert de rust – die sowieso niet heel erg werd verstoord – terug in het dorp.

Wat betreft de natuur heeft Tenerife mijn verwachtingen overtroffen. Het eiland is deel van Spanje en om die reden verwacht je misschien ook de typisch Spaanse, dorre landschappen. Niks is minder waar. Tenerife – vooral het noordelijke deel waar wat meer regen valt – is groen en levendig. Als je vanuit San Andrés omhoog het Anaga gebergte ingaat, waan je je in de tropische wouden van Bolivia of Colombia.


Alhoewel het appartement en de locatie in veel opzichten zijn wat ik ervan had gehoopt, zijn er natuurlijk ook mindere kanten. Mijn onderburen hebben een vogelkooi in hun tuin met exotische vogels, en dat zijn niet mijn beste vrienden. Nog voor de zon opkomt verwelkomen de vogels al piepend en krijsend de nieuwe dag. Dat is doordeweeks niet eens zo erg, aangezien ze als vervanging dienen voor de wekker op mijn telefoon. Het is alleen erg jammer dat je deze wekker niet af en toe uit kunt schakelen, waardoor een uurtje uitslapen in het weekend er niet bij is.

Iets anders waar ik me op had verkeken is de grootte van de Santa Cruz, een agglomeratie van zo’n 1 miljoen inwoners. In de stad zelf is weinig interessants te beleven, maar het vervelendste is om er doorheen te moeten reizen. Ik ondervind daar vooral last van tijdens mijn heen- en terugreis naar de atletiekbaan. Het complex ligt op nog geen 15km van San Andrés, maar tijdens de spits duurt de reis bijna anderhalf uur. Overigens steek ik die tijd er met alle liefde in, want het atletiekcomplex is geweldig. Daarover meer in het blok hieronder.


Tenerife als trainingslocatie

Meer nog dan een uitvalsbasis voor digital nomads is Tenerife dé plek voor een trainingsstage. Op een goede dag kun je zomaar Wout van Aert, Jutta Leerdam of Marcell Jacobs tegen het lijf lopen. Sporters uit verschillende disciplines zoeken massaal Tenerife op, voor het klimaat en voor de hoogte. Dat merkte ik direct toen ik op mijn eerste dag een duurloopje deed over de weg en de boulevard tussen San Andrés en Santa Cruz. Ik kwam tientallen lopers tegen en een veelvoud daarvan aan wielrenners. Je voelt aan alles dat er een sportcultuur heerst op het eiland.

Voor duursporters is Tenerife vooral populair omdat je goed op hoogte kunt overnachten. Aangezien de zuurstofdruk op hoogte lager is, past het lichaam zich hieraan aan. Hiermee worden onder meer de rode bloedlichaampjes die zuurstof vervoeren in het bloed verhoogd, waardoor de zuurstoftransport verbetert als je terugkomt op zeeniveau.[1]

Op de vulkaan de Teide ligt een van de weinige hotels waar je op Tenerife op hoogte (2.000m) kunt slapen. Het online wielermagazine Wieler Revue doopte het zelfs tot de heilige graal onder de hotels. Het hotel is zo populair dat er vorige week nog commotie ontstond over Jumbo-Visma, die met gelobby het hotel voor een groot deel van het jaar bezet houdt. Dit gaat vaak ten koste van plekken voor andere wielerploegen.[2]


Dat Tenerife perfect is om veel hoogtemeters te maken kwam ik op de harde manier achter op dag drie van mijn verblijf. Ik had een duurloop uitgezet van 16km over onverharde wegen zonder de route al teveel te bestuderen. De eerste 2km liepen mild omhoog, maar daarna begon het avontuur. De route stuurde me het niemandsland in, over single track­-paden met begroeiing tot boven mijn heupen, en recht een berg op. Met stijgingspercentages boven de 40% klom ik binnen 6km meer dan 700m. Het is zonder twijfel de bizarste route (maar ook een van de mooiste routes!) die ik ooit heb genomen. Toen ik na ruim een uur bovenop de berg stond leek het me verstandig om via de weg terug te gaan en mezelf niet nog eens over te leveren aan de natuur. Wat volgde was een afdaling van 12km over een asfaltweg. Ik heb hierna nog dagen last gehad van extreme spierpijn en krampen in beiden kuiten. Een gaaf avontuur, maar zeker geen ideaal begin van mijn trainingen op Tenerife.

Een conclusie die ik na die tocht kan trekken is dat Tenerife een absolute must is voor de traillopers onder ons!

Mijn uitzicht na de helse klim omhoog.

Dat mijn lichaam niet gewend is aan de steile hoogtemeters merkte ik in mijn tweede week. Toen speelde er een vervelend pijntje op in mijn scheenbeenpees. Het pijntje had veel weg van tendonitis, een blessure die veelal wordt geassocieerd met hoogtemeters. Dit komt doordat de spieren en pezen tussen het onderbeen en de voet harder moeten werken om de voet hoger (in een steilere hoek) op te tillen. Daarnaast komt er veel excentrische druk op de scheenbeenspier bij het afdalen, omdat de spier tegelijkertijd moet verlengen en samentrekken.[3]

De tendonitis deed me beseffen dat ik mijn hoogtemeters moest inperken en meer het vlakke moest opzoeken. Daarvoor heeft Tenerife – en vooral San Andrés, omdat het omringd is door een gebergte – helaas wat minder te bieden. Voor vlakke loopjes kun je eigenlijk alleen maar heen en weer langs de kust. Bij het strand is er wel een ideale vlakke ronde van 1 mijl waarop ik mijn lange tempo’s kan doen.

Het lopen op het vlakke in combinatie met veel rek- en krachtoefeningen heeft mijn tendonitis gelukkig wel snel verholpen. Ik loop nu weer helemaal pijnvrij.

Een belangrijke kanttekening die gemaakt moet worden, is dat het zuidelijke deel van Tenerife populairder is onder atleten. Hier gaat Marcell Jacobs naartoe voor zijn trainingsstages en er was recent ook een selectie van de Atletiekunie te vinden. Zuid-Tenerife is minder bergachtig, dus ik verwacht dat daar meer vlakke routes zijn. De bijkomstigheid is dat je in grote toeristenstromen terechtkomt. Zuid-Tenerife is namelijk veel meer ingericht op toerisme, waar Noord-Tenerife wat authentieker is.[4]


Zoals gezegd is het een redelijke onderneming om naar de atletiekbaan te reizen, maar dan heb je ook wat. In Santa Cruz ligt het Tenerife Athletics Center, CIAT. Het complex is prachtig gelegen op 400m hoogte en kijkt van over de stad uit op de zee. Daarnaast biedt het complex een achtbaans-rondbaan, loopt er rondom de baan een strook kunstgras voor inlopen, is het voorzien van een indoor sprintbaan voor warming-up en kun je er fitnesstoestellen vinden voor krachttraining. Kortom, het CIAT biedt alles wat je hoopt voor een goede trainingsstage.


Alles bij elkaar genomen ben ik erg tevreden met mijn keuze voor (Noord-)Tenerife en San Andrés. Ik ben gelukkig met het subtropische klimaat en de lange dagen (de zon gaat rond 19u onder), en ik heb het gevoel dat ik de balans heb gevonden waar ik naar op zoek was.

Aan iedereen die de mogelijkheid heeft tot remote werken kan ik het enorm aanraden. Je moet niet verwachten dat het zal aanvoelen als een vakantie, want je blijft gewoon in het ritme van je werkweek. Wat je wel kunt verwachten is een fijne onderbreking met de stroom van het dagelijks leven. Dit geeft je een kans om van een afstand naar je leven te kijken en erop te reflecteren. Daarnaast biedt het remote werk een uitgelezen kans om de wereld te ontdekken, niet door er snel doorheen te reizen, maar door ondergedompeld te worden in de cultuur van een plek.

Ik weet nu al dat ik in de toekomst vaker gebruik wil maken van de mogelijkheden van remote werk. Het lijkt me heel mooi om het dan ook te combineren met een locatie op hoogte om er een hoogtestage van te maken. En alhoewel ik drie van de acht weken bezoek heb en verder het monnikenbestaan erg waardeer, zou het in het vervolg ook leuk zijn om voor de gehele periode gezelschap mee te nemen, in de vorm van trainingsmaatjes of vriendinlief.


Bronnen

[1] “Voor herstel belangrijke slaapfase verstoord op hoogte” door Lieke Schiphof (https://www.allesoversport.nl/thema/topsport/voor-herstel-belangrijke-slaapfase-verstoord-op-hoogte/).

[2] “Heel het Peleton wil op de Teide zitten, maar er zijn te weinig plekken: ‘Toevallig belt Jumbo-Vismo elk jaar net op het juiste moment’” door Tim Beck (https://wielerrevue.nl/artikel/566789/heel-het-peloton-wil-op-de-teide-zitten-maar-er-zijn-te-weinig-plekken-toevallig-belt-jumbo-visma-elk-jaar-net-op-het-juiste-moment/).

[3] “Tibialis Anterior Tendonitis” door Mike Walden (https://www.sportsinjuryclinic.net/sport-injuries/ankle-pain/anterior-ankle-pain/tibialis-anterior-tendon-inflammation).

[4] “7 differences between South and North Tenerife” (https://aptosambassador.com/en/7-differences-between-south-and-north-tenerife/).

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Blog

Door Jasper

Ik ben hooguit een mediumgetalenteerde hardloper, die zoveel van de sport houdt dat hij het liefst traint als een prof. Als ik niet één keer op een dag loop, dan is het twee keer. Op de momenten dat ik niet loop, dan lees of schrijf ik over de sport. Met andere woorden, ik ben een echte hardloopnerd. En ik wil graag mijn verhalen met de wereld delen.

1 reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *